Β΄ Εωθινό: "Ηγέρθη, Ουκ Έστιν Ώδε!" – Το Μήνυμα που Άλλαξε τον Κόσμο

ΕΩΘΙΝΟΝ Β΄
Ἐκ τοῦ κατὰ Μᾶρκον
ιστ΄ 1 - 8
Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν τὸν Ἰησοῦν. Καὶ λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς, Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος, ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς, Μὴ ἐκθαμβεῖσθε, Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον, ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὦδε, ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν, ἀλλ' ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου, εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον, ἐφοβοῦντο γάρ.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ὅταν πέρασε τό Σάββατο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καί ἡ Σαλώμη ἀγόρασαν ἀρώματα μέ σκοπό νά ἔλθουν καί νά ἀλείψουν τόν Ἰησοῦ. Καί πολύ πρωΐ τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας ἔρχονται στό μνημεῖο, ὅταν ἀνέτειλε κάτω ἀπό τόν ὁρίζοντα ὁ ἥλιος, καί ἔλεγαν μεταξύ τους· ποιός θά ἀποκυλίσει γιά μᾶς τό λίθο (τήν πέτρα) ἀπό τή θύρα τοῦ μνημείου; Καί ὑψώνοντας τά βλέμματα βλέπουν ὅτι ἀποκυλίσθηκε ὁ λίθος· (καί σκέπτονταν αὐτά) διότι ἦταν πολύ μεγάλος. Καί μόλις εἰσῆλθαν στό μνημεῖο, βλέπουν ἕνα νέο νά κάθεται στά δεξιά (τοῦ μνημείου), πού ἦταν ντυμένος μέ λευκή στολή, καί θαμπώθηκαν (φοβήθηκαν πολύ καί ἔμειναν κατάπληκτες)· κι ἐκεῖνος λέγει σ’ αὐτές· μή φαβᾶσθε, ζητεῖτε τόν Ἰησοῦ τό Ναζωραῖο πού σταυρώθηκε; Ἀναστήθηκε, δέν εἶναι ἐδῶ· νά ὁ τόπος ὅπου τόν τοποθέ- τησαν (νεκρό). Ἀλλά πηγαίνετε, πεῖτε στούς Μαθητές του καί στόν Πέτρο, ὅτι πηγαίνει πρίν ἀπό σᾶς στή Γαλιλαία· Ἐκεῖ θά τόν δεῖτε, ὅπως σᾶς εἶπε. Καί ἀφοῦ βγῆκαν γρήγο- ρα, ἔφυγαν ἀπό τό μνημεῖο· καί τίς κατεῖχε τρόμος καί κατάπληξη, καί σέ κανέναν δέν εἶπαν τίποτε· διότι φοβοῦνταν.

Πνευματικός Λόγος

Αγαπητοί μου αδελφοί εν Χριστώ Αναστάντι,

Σήμερα, η καρδιά της Εκκλησίας μας στρέφεται και πάλι προς το κενό Μνημείο, εκεί όπου η απελπισία συνάντησε την αιώνια ελπίδα, εκεί όπου ο θάνατος καταπατήθηκε και η ζωή ενίκησε. Το Β΄ Εωθινόν Ευαγγέλιον, από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, μας μεταφέρει ακριβώς σε εκείνες τις πρώτες, συγκλονιστικές στιγμές της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Ας πλησιάσουμε με ευλάβεια και ας αφουγκραστούμε τον λόγο του Θεού, που είναι πάντοτε ζωντανός και ενεργός.

"Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν τὸν Ἰησοῦν."

Βλέπουμε, αγαπητοί μου, αυτές τις ευλογημένες γυναίκες, τις Μυροφόρες. Το Σάββατο, η ημέρα της υποχρεωτικής αργίας, πέρασε βασανιστικά γι’ αυτές. Η καρδιά τους ήταν βαριά από τον πόνο της Σταύρωσης, αλλά η αγάπη τους για τον Διδάσκαλο παρέμενε άσβεστη, φλογερή. Δεν μπορούσαν να αντέξουν την ιδέα ότι το Πανάγιο Σώμα του Κυρίου τους δεν έλαβε την πρέπουσα περιποίηση. Έτσι, με το πρώτο φως της νέας ημέρας, της "μιᾶς τῶν σαββάτων", δηλαδή της Κυριακής, αγοράζουν αρώματα. Τι κίνηση αγάπης και αφοσίωσης! Θέλουν να προσφέρουν την τελευταία τιμή, την τελευταία φροντίδα, έστω και σε έναν νεκρό, όπως νόμιζαν, Ιησού.

"Καὶ λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς, Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;"

"Λίαν πρωί," μας λέει ο Ευαγγελιστής. Πριν καλά-καλά χαράξει, ενώ ο ήλιος μόλις ανέτειλε, αυτές οι γενναίες ψυχές, αψηφώντας τον φόβο από τους Ιουδαίους και τους Ρωμαίους στρατιώτες, πορεύονται προς τον τάφο. Η αγάπη τους νικά κάθε φόβο. Ενώ βαδίζουν, μια ανθρώπινη, λογική ανησυχία τις απασχολεί: "Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα;" Ήξεραν ότι ο λίθος που σφράγιζε τον τάφο ήταν μέγας, βαρύς. Πώς θα κατάφερναν μόνες τους να τον μετακινήσουν; Βλέπετε, η ανθρώπινη λογική συχνά θέτει εμπόδια, αδυνατεί να συλλάβει τη δύναμη του Θεού που δρα πέρα και πάνω από κάθε πρόβλεψη.

"καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος, ἦν γὰρ μέγας σφόδρα."

Και εδώ, η πρώτη έκπληξη! Η πρώτη παρέμβαση του Θεού! Φτάνοντας, σηκώνουν τα μάτια τους και τι βλέπουν; Ο λίθος, αυτός ο "μέγας σφόδρα" λίθος, είχε ήδη κυλιστεί! Ο Θεός είχε ήδη φροντίσει. Ο λίθος που συμβόλιζε το αμετάθετο του θανάτου, την οριστικότητα του τάφου, είχε παραμεριστεί. Αυτή είναι μια εικόνα, αδελφοί μου, για όλους τους "λίθους" που συναντούμε στη ζωή μας: τις δυσκολίες, τις θλίψεις, τις απελπισίες. Όταν η αγάπη μας για τον Χριστό είναι ισχυρή, όταν τον αναζητούμε "λίαν πρωί", τότε Εκείνος προπορεύεται και απομακρύνει τα εμπόδια από τον δρόμο μας.

"Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν."

Με απορία και δέος, εισέρχονται στον τάφο. Και εκεί, μια νέα, ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη τις περιμένει. Αντί για το νεκρό Σώμα του Ιησού, βλέπουν έναν "νεανίσκον", έναν άγγελο Κυρίου, ντυμένο με λευκή στολή, σύμβολο της καθαρότητας, της αγιότητας και της αναστάσιμης χαράς. Και οι Μυροφόρες "ἐξεθαμβήθησαν" – κυριεύθηκαν από φόβο και θαυμασμό ταυτόχρονα, από ένα δέος μπροστά στο υπερφυσικό, το θεϊκό. Ποιος δεν θα ένιωθε το ίδιο στη θέση τους;

"ὁ δὲ λέγει αὐταῖς, Μὴ ἐκθαμβεῖσθε, Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον, ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὦδε, ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν."

Ο άγγελος, βλέποντας την ταραχή τους, τις καθησυχάζει: "Μὴ ἐκθαμβεῖσθε!" Μην τρομάζετε, μην καταλαμβάνεστε από άναυδη έκπληξη! Και αμέσως, εξαγγέλλει το χαρμόσυνο, το κοσμοσωτήριο μήνυμα: "Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον". Ναι, Αυτόν που ξέρετε, Αυτόν που σταυρώθηκε, Αυτόν που είδατε να υποφέρει και να πεθαίνει. Και συνεχίζει με την πιο συγκλονιστική φράση στην ιστορία της ανθρωπότητας: "ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὦδε!" Αναστήθηκε! Δεν είναι εδώ! Ο θάνατος νικήθηκε! Η ζωή θριάμβευσε! Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, τους δείχνει την απόδειξη: "ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν." Ο τάφος είναι κενός! Το Σώμα Του δεν είναι εδώ, γιατί ο Χριστός ζει!

Τι λόγια, αδελφοί μου! Λόγια που γκρέμισαν την κυριαρχία του Άδη, λόγια που άνοιξαν τον δρόμο προς την αιώνια ζωή για κάθε πιστό.

"ἀλλ' ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν."

Το μήνυμα της Ανάστασης δεν είναι για να μείνει κρυφό. Ο άγγελος δίνει εντολή στις Μυροφόρες: "Πηγαίνετε, πείτε στους μαθητές Του και στον Πέτρο". Γίνονται οι πρώτες απόστολοι της Ανάστασης, οι ευαγγελίστριες της νέας ελπίδας. Και προσέξτε την ιδιαίτερη μνεία: "καὶ τῷ Πέτρῳ". Ο Πέτρος, που Τον είχε αρνηθεί τρεις φορές, που η καρδιά του ήταν συντετριμμένη από την προδοσία του. Ο Κύριος, μέσα στην άπειρη αγάπη και συγχώρεσή Του, στέλνει ένα προσωπικό μήνυμα στον Πέτρο. Δεν τον ξεχνά, δεν τον απορρίπτει. Του δίνει την ευκαιρία της μετάνοιας και της αποκατάστασης. Τι παρηγοριά για όλους εμάς που πέφτουμε και αμαρτάνουμε! Και η υπόσχεση: "προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε". Ο Χριστός τους περιμένει στη Γαλιλαία, εκεί όπου ξεκίνησε η κοινή τους πορεία, για να τους συναντήσει Αναστάς.

"Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου, εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον, ἐφοβοῦντο γάρ."

Οι γυναίκες, μετά από όλα αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα, βγαίνουν γρήγορα και φεύγουν από το μνημείο. Τις κατέχει "τρόμος καὶ ἔκστασις". Ένας ιερός τρόμος, ένα δέος μπροστά στο μεγαλείο του Θεού, και μια έκσταση, μια κατάσταση όπου ο νους αδυνατεί να συλλάβει πλήρως αυτό που βίωσε. Και αρχικά, "οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον, ἐφοβοῦντο γάρ." Αυτή η σιωπή δεν είναι σιωπή απιστίας, αλλά η σιωπή του ανθρώπου που συντρίβεται από το βάρος μιας απερίγραπτης αποκάλυψης. Είναι η σιγή που προηγείται της μεγάλης κραυγής της χαράς, της μαρτυρίας που σύντομα θα ακουστεί σε όλη την οικουμένη, όπως μας βεβαιώνουν και οι άλλοι Ευαγγελιστές.

Αγαπητοί μου, το μήνυμα αυτού του Εωθινού Ευαγγελίου είναι διαχρονικό και απευθύνεται σε κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό σήμερα:

1. Η Αφοσίωση των Μυροφόρων: Ας εμπνευστούμε από την αγάπη, την τόλμη και την αφοσίωση των Μυροφόρων. Να αναζητούμε τον Κύριο "λίαν πρωί", στην αρχή κάθε ημέρας μας, με τις "μυρωδιές" της προσευχής, της αγάπης, της καλοσύνης, της υπομονής.

2. Οι "Λίθοι" της Ζωής μας: Ας μην απελπιζόμαστε μπροστά στους "λίθους" των δυσκολιών. Αν η πίστη μας είναι ζωντανή, ο Θεός θα τους αποκυλίσει, συχνά με τρόπους που δεν φανταζόμαστε.

3. Το Κεντρικό Μήνυμα: "Ηγέρθη!": Αυτή είναι η καρδιά της πίστης μας. Ο Χριστός είναι Αναστημένος! Αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι η πηγή της χαράς μας, της ελπίδας μας, της δύναμής μας. Να το διακηρύττουμε όχι μόνο με τα λόγια, αλλά κυρίως με τη ζωή μας.

4. Η Κλήση για Μαρτυρία: Όπως οι Μυροφόρες, έτσι κι εμείς καλούμαστε να γίνουμε μάρτυρες της Ανάστασης στον κόσμο μας. Να μεταφέρουμε το μήνυμα της ελπίδας σε όσους ζουν στο σκοτάδι της απελπισίας. Και ας μην ξεχνάμε την αγάπη και την συγχώρεση που έδειξε ο Κύριος στον Πέτρο, προσφέροντάς την σε κάθε ψυχή που μετανοεί.

5. Ο Ιερός "Τρόμος και Έκστασις": Η συνάντηση με τον Θεό προκαλεί δέος. Ας καλλιεργούμε αυτόν τον ιερό φόβο, την ευλάβεια, την αίσθηση της παρουσίας του Θεού, που μας προφυλάσσει από την αμαρτία και μας οδηγεί στην αγιότητα.

Αδελφοί μου, ο τάφος είναι κενός! Ο Χριστός Ανέστη! Ας ζήσουμε κι εμείς ως παιδιά της Ανάστασης, φέρνοντας το φως και τη χαρά Του στον κόσμο, μέχρι την ημέρα που θα Τον συναντήσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο στην αιώνια Βασιλεία Του.

Ἀμήν.

#ΒΕωθινον #ΕωθινοΕυαγγελιο #ΚαταΜαρκον #Μαρκος16 #Ανασταση #Ηγερθη #ΟυκΕστινΩδε #Μυροφορες #ΚενοςΤαφος #ΑγγελοςΚυριου #ΜαριαΜαγδαληνη #Πρωι #Ελπιδα #Πιστη #Ορθοδοξια #ΠνευματικοςΛογος #ΑναστασιμοΜηνυμα #ΛιθοςΜνημειου #ΘειαΛειτουργια #Εκκλησια #ΧριστοςΑνεστη #Mark16 #Resurrection #EmptyTomb #MyrrhBearers #OrthodoxChristianity #HeIsRisen #SpiritualWord #Eothinon