Κεφάλαιο 13: Η Ζωή εν Χριστώ

Η Καρδιά του Κεφαλαίου

Έχοντας διανύσει το μονοπάτι της μετάνοιας και της άσκησης, φτάνουμε στην ουσία: η πνευματική ζωή δεν είναι ένας μοναχικός αγώνας, αλλά μια ζωντανή συμμετοχή στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Αυτό το κεφάλαιο μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε ορφανοί στον δρόμο προς τη θέωση. Τα Μυστήρια, και κυρίως η Θεία Ευχαριστία, δεν είναι απλές τελετές, αλλά οι φλέβες μέσα από τις οποίες ρέει η Χάρη του Θεού, η τροφή που μας κρατά ζωντανούς πνευματικά. Η ζωή μας, τότε, παύει να είναι μια σειρά από ατομικές πράξεις και γίνεται μια ενιαία «Μαρτυρία», ένα φως που δεν μπορούμε να κρύψουμε, μια γεύση από την ελπίδα της Βασιλείας που ήδη βιώνουμε.

Ερωτήσεις για την Καρδιά σου

• Το κεφάλαιο περιγράφει τη Θεία Ευχαριστία ως «τροφή ζωής αιωνίου» και «φάρμακο αθανασίας» . Πώς προσεγγίζεις τη Θεία Κοινωνία; Σαν μια υποχρέωση, σαν μια συνήθεια, ή σαν μια ζωτική ανάγκη, όπως η τροφή για το σώμα σου; Τι αίσθηση σου αφήνει η ένωσή σου με τον Χριστό μέσα από αυτό το Μυστήριο;

• Η ζωή μας καλείται να γίνει «φῶς τοῦ κόσμου». Σκέψου τις καθημερινές, απλές σου ασχολίες στη δουλειά, στο σπίτι, στις συναναστροφές σου. Με ποιον μικρό, ανεπιτήδευτο τρόπο θα μπορούσες, αυτή την εβδομάδα, να αφήσεις το φως του Χριστού να φανεί μέσα από μια πράξη υπομονής, καλοσύνης ή συγχώρεσης;

Μια Σκέψη για την Εβδομάδα

«ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2:20) – «Δε ζω πια εγώ, αλλά ζει ο Χριστός μέσα μου». Ας είναι αυτή η φράση ο στόχος και η προσευχή σου. Σε κάθε σου πράξη, αναρωτήσου: «Είναι το “εγώ” μου που ενεργεί τώρα, ή αφήνω τον Χριστό να ζήσει μέσα μου;».