Κεφάλαιο 7: Ταπεινοφροσύνη

Η Καρδιά του Κεφαλαίου

Ο κόσμος μας διδάσκει να χτίζουμε το «εγώ» μας, να το προβάλλουμε, να το δυναμώνουμε. Το Ευαγγέλιο, όμως, μας αποκαλύπτει ένα παράδοξο: η αληθινή δύναμη δεν βρίσκεται στο χτίσιμο, αλλά στο γκρέμισμα αυτού του ψεύτικου ειδώλου. Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι η αίσθηση ότι είμαστε τιποτένιοι, αλλά η απελευθερωτική συνειδητοποίηση ότι, χωρίς τον Θεό, είμαστε απλώς αδύναμοι, και μαζί Του, τα πάντα δυνατοί . Είναι το να σταματάς να προσπαθείς να αποδείξεις την αξία σου και απλώς να αναπαύεσαι μέσα στην αγάπη Εκείνου που σου έδωσε την αξία. Είναι το άδειασμα από τον εαυτό μας, για να μπορέσει ο Θεός να μας γεμίσει. Δεν είναι μια αρετή που κατακτιέται με τη λογική, αλλά μια κατάσταση της καρδιάς που ανθίζει, όταν γονατίζουμε μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης του Θεού.

Ερωτήσεις για την Καρδιά σου

• Το κεφάλαιο περιγράφει την υπερηφάνεια ως το πάθος που μας απομονώνει. Προσπάθησε να θυμηθείς μια στιγμή που ενήργησες από εγωισμό ή υπερηφάνεια. Τι αίσθηση σου άφησε; Ειρήνη ή εσωτερική ταραχή και μοναξιά; Και σε αντιπαραβολή, σκέψου μια στιγμή αληθινής ταπείνωσης (π.χ. ζητώντας συγγνώμη). Τι καρπό έφερε στην ψυχή σου;

• Η αυτογνωσία περιγράφεται ως το πρώτο βήμα προς την ταπείνωση . Αν ο Χριστός κοιτούσε τώρα την καρδιά σου με άπειρη αγάπη και χωρίς καμία κριτική, ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου θα σου έδειχνε με στοργή, λέγοντάς σου: «Παιδί μου, άφησέ το αυτό σε Μένα, σε βαραίνει»;

Μια Σκέψη για την Εβδομάδα

«Ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν» - «Ο Θεός στους υπερήφανους αντιτάσσεται, στους ταπεινούς όμως δίνει χάρη». Ας είναι αυτή η φράση η υπενθύμισή σου ότι όσο περισσότερο «αδειάζεις» από τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο χώρο δημιουργείς για να σε γεμίσει η Χάρη του Θεού.