Κήρυγμα Κυριακή Ι' Λουκά: Θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ιγ’ 10-17)

Τῷ καιρῷ εκείνω, ήν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν.

Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.

Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;

Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση:

Τον καιρό εκείνο, εδίδασκε ο Ιησούς εις μίαν από τας συναγωγάς, ημέρα Σάββατο. Και ήτο εκεί μια γυναίκα, που είχε πνεύμα ασθενείας επί δέκα οκτώ χρόνια και ήτο σκυμμένη και δεν μπορούσε να σταθή όλως διόλου όρθια. Όταν την είδε ο Ιησούς, την κάλεσε και της είπε, «Γυναίκα, είσαι ελευθερωμένη από την αρρώστιά σου»· και έβαλε επάνω της τα χέρια, αυτή δε αμέσως ανορθώθηκε και εδόξαζε τον Θεόν.

Έλαβε τότε τον λόγον ο αρχισυνάγωγος, αγανακτισμένος, διότι ο Ιησούς εθεράπευσε κατά το Σάββατον, και είπε εις εκείνους που παρευρίσκοντο εκεί, «Υπάρχουν έξη ημέρες που επιτρέπεται η εργασία· τότε να έρχεσθε και να θεραπεύεσθε και όχι την ημέραν του Σαββάτου».

Ο Κύριος απεκρίθη, «Υποκριτά, δεν λύνει καθένας από σας, κατά το Σάββατον, το βόδι του ή τον όνον του από τον σταύλον και τον φέρνει να τον ποτίση; Αυτή δε που είναι θυγατέρα του Αβραάμ και την είχε δεμένη ο Σατανάς επί δέκα οκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθή από τα δεσμά αυτά την ημέραν του Σαββάτου;».

Με τα λόγια αυτά, όλοι οι αντίπαλοί του εντροπιάζοντο, ενώ όλον το πλήθος έχαιρε δι’ όλα τα ένδοξα πράγματα που αυτός έκανε.

Κήρυγμα

Αγαπητοί μου αδελφοί εν Χριστώ,

Την σημερινή Κυριακή, η Αγία μας Εκκλησία μας παρουσιάζει το θαύμα της θεραπείας της συγκύπτουσας γυναίκας από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Μια γυναίκα, δέσμια της ασθένειας για 18 ολόκληρα χρόνια, λυγισμένη, αδύναμη να ατενίσει τον ουρανό, λαμβάνει την ίαση από τον Χριστό. Ας δούμε όμως, πέρα από το θαύμα, ποια βαθύτερα νοήματα κρύβει η ευαγγελική περικοπή και πώς μπορούμε να τα κάνουμε κτήμα μας.

Η γυναίκα αυτή, κυρτωμένη από το βάρος της ασθένειας, συμβολίζει τον άνθρωπο που έχει υποδουλωθεί στο πάθος, στην αμαρτία, στην υλική μέριμνα. Όπως η γυναίκα δεν μπορούσε να σηκώσει το βλέμμα της προς τον ουρανό, έτσι και ο άνθρωπος που ζει μακριά από τον Θεό, έχει στραμμένο το βλέμμα του μόνο στα γήινα.

Ο Μέγας Βασίλειος, ερμηνεύοντας την εικόνα της συγκύπτουσας, αναφέρει: «Ούτω γαρ και η ψυχή, των ουρανίων αποκλεισμένη, και προς τα γήινα νεύουσα, συγκύπτει και ούτε άνωθεν οράν, ούτε εις εαυτήν επανελθείν δύναται». Δηλαδή, η ψυχή που έχει αποκλειστεί από τα ουράνια και στρέφεται μόνο στα γήινα, γέρνει προς τα κάτω και δεν μπορεί ούτε να δει τον Θεό, ούτε να γνωρίσει τον εαυτό της.

Ο Χριστός, βλέποντας την γυναίκα, την σπλαχνίζεται και την θεραπεύει. Της λέει: «Γύναι, απολύτρωσαι της ασθενείας σου» (Λουκ. 13, 12). Η φράση αυτή έχει διπλή σημασία. Ο Χριστός ελευθερώνει την γυναίκα από την σωματική της ασθένεια, αλλά ταυτόχρονα την λυτρώνει και από την πνευματική της δουλεία.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει: «Ου το σώμα μόνον, αλλὰ και την ψυχήν ιατρεύει». Ο Χριστός δεν θεραπεύει μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή. Την ψυχή που έχει κυρτωθεί από το βάρος της αμαρτίας, της απελπισίας, της ματαιότητας.

Η θεραπεία γίνεται ημέρα Σάββατο, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση του αρχισυνάγωγου. Ο Χριστός όμως υπερασπίζεται την πράξη Του, λέγοντας: «Υποκριταί, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει;» (Λουκ. 13, 15).

Με αυτόν τον παραλληλισμό, ο Χριστός δείχνει ότι το Σάββατο δεν είναι ημέρα αδράνειας και αδιαφορίας για τον πόνο του συνανθρώπου. Αντίθετα, είναι ημέρα αγάπης, ελεημοσύνης και προσφοράς.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, σχολιάζοντας το περιστατικό, γράφει: «Ο νόμος δεν μας παραγγέλλει να μένουμε αδρανείς το Σάββατο, αλλά να απέχουμε από τα πονηρά έργα».

Σήμερα, αγαπητοί μου, πολλοί άνθρωποι ζουν κυρτωμένοι, όχι από σωματική ασθένεια, αλλά από το άγχος, την στενοχώρια, την απογοήτευση. Έχουν χάσει την ελπίδα τους, την πίστη τους, την χαρά τους.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, με τον υλισμό, τον καταναλωτισμό, την αβεβαιότητα, οδηγεί πολλούς στην πνευματική κατάπτωση. Όπως η συγκύπτουσα γυναίκα, έτσι και αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται την θεραπευτική επέμβαση του Χριστού.

Πώς μπορούμε να ιαθούμε λοιπόν;

• Με την πίστη: Η πίστη στον Χριστό είναι το πρώτο βήμα για την ίαση. Όπως η συγκύπτουσα γυναίκα πήγε στη συναγωγή, έτσι και εμείς πρέπει να πλησιάσουμε τον Χριστό, μέσω της προσευχής, της Θείας Λειτουργίας, της μελέτης του Ευαγγελίου.

• Με την μετάνοια: Η μετάνοια είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής. Είναι η απόφαση να απομακρυνθούμε από την αμαρτία και να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

• Με την αγάπη: Η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον είναι η δύναμη που μας ανυψώνει. Όταν αγαπάμε, ξεπερνάμε τον εγωισμό, την μνησικακία, την αδιαφορία.

Ας ακολουθήσουμε, αδελφοί μου, το παράδειγμα της συγκύπτουσας γυναίκας. Ας στραφούμε με πίστη στον Χριστό, ας μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, ας αγαπήσουμε τον Θεό και τον πλησίον. Τότε, και εμείς θα βιώσουμε την ίαση, την ανόρθωση, την ελευθερία.
Αμήν.