Λόγος για τη Κυριακή των Μυροφόρων: Πίστη & Θάρρος

Των Μυροφόρων Γυναικών, Ιωσήφ του Ευσεβούς Βουλευτού & Νικοδήμου του Νυκτερινού Μαθητού

Χριστός Ανέστη, αγαπητοί μου εν Κυρίω!

Κυριακή των Μυροφόρων και η Αγία μας Εκκλησία τιμά με ιδιαίτερη λαμπρότητα τις Μυροφόρες Γυναίκες, καθώς και δύο άνδρες, τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και τον Νικόδημο. Τρεις ομάδες προσώπων που, μέσα στο σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής και την αβεβαιότητα του Μεγάλου Σαββάτου, έδειξαν απαράμιλλη ανδρεία, βαθιά πίστη και ανιδιοτελή αγάπη προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της ημέρας (Μάρκ. ιε΄ 43 – ιστ΄ 8) μας μεταφέρει στα συγκλονιστικά γεγονότα που ακολούθησαν τη Σταύρωση.

• Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας: Μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, "βουλευτής ευσχήμων", ο οποίος "ην και αυτός προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού". Ενώ οι μαθητές, πλην του Ιωάννου, είχαν κρυφτεί "διά τον φόβον των Ιουδαίων" (Ιωάν. κ΄ 19), ο Ιωσήφ «τολμήσας» (Μάρκ. ιε΄ 43), λέει ο Ευαγγελιστής, πήγε στον Πιλάτο και ζήτησε το Σώμα του Ιησού. Σκεφτείτε σε αυτό το σημείο τι θάρρος απαιτούσε αυτή η πράξη! Ρισκάρισε τη θέση του, την υπόληψή του, ίσως και τη ζωή του, για να αποδώσει τιμές στο νεκρό Σώμα του Διδασκάλου. Δεν δίστασε, δεν λογάριασε το κόστος. Η αγάπη του για τον Χριστό υπερνίκησε τον φόβο.

• Ο Νικόδημος: Φαρισαίος και άρχοντας των Ιουδαίων, που αρχικά είχε συναντήσει τον Χριστό "νυκτός" (Ιωάν. γ΄ 1-21), από φόβο μήπως εκτεθεί. Τώρα όμως, την ώρα της υπέρτατης ταπείνωσης του Κυρίου, έρχεται φανερά. Και δεν έρχεται με άδεια χέρια. Φέρνει "μίγμα σμύρνης και αλόης ως λίτρας εκατόν" (Ιωάν. ιθ΄ 39), μια ποσότητα βασιλική, πανάκριβη, δείγμα της μεγάλης του αγάπης και μεταμέλειας για την προηγούμενη δειλία του. Μαζί με τον Ιωσήφ, επιμελούνται την ταφή με ευλάβεια και τιμή.

• Οι Μυροφόρες Γυναίκες: Η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου, η Σαλώμη, και άλλες (Λουκ. η΄ 2-3, Μάρκ. ιστ΄ 1). Γυναίκες που είχαν ακολουθήσει τον Κύριο από τη Γαλιλαία, διακονώντας Τον. Δεν Τον εγκατέλειψαν ούτε την ώρα του Πάθους, στέκονταν "μακρόθεν θεωρούσαι" (Μάρκ. ιε΄ 40). Και μόλις πέρασε η αργία του Σαββάτου, "λίαν πρωΐ της μιας σαββάτων" (Μάρκ. ιστ΄ 2), πριν καν ξημερώσει καλά, ξεκινούν για τον Τάφο. Η αγάπη τους είναι τόσο δυνατή που δεν σκέφτονται τους κινδύνους: Ρωμαίους στρατιώτες, το σκοτάδι, την ερημιά. Μία μόνο έγνοια έχουν, πρακτική αλλά και συμβολική: «Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;» (Μάρκ. ιστ΄ 3). Αυτός ο τεράστιος λίθος, σφραγισμένος και φυλασσόμενος, αντιπροσωπεύει την αδυναμία τους, τα εμπόδια, την φαινομενική τελική νίκη του θανάτου.

Η Ιερά Παράδοση και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ερμηνεύουν αυτά τα γεγονότα τονίζοντας:

• Την ανδρεία της πίστεως: Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος αντιπροσωπεύουν την τολμηρή ομολογία της πίστης ακόμα και σε εχθρικό περιβάλλον. Μας διδάσκουν ότι η πίστη δεν είναι μόνο θεωρία, αλλά πράξη θάρρους και μαρτυρίας.

• Την αφοσίωση της αγάπης: Οι Μυροφόρες ενσαρκώνουν την πιστή, ανιδιοτελή αγάπη που δεν εγκαταλείπει, που δεν λογαριάζει κόπους και κινδύνους, που θέλει να προσφέρει ό,τι καλύτερο – τα πολύτιμα μύρα – ακόμα και στον νεκρό, όπως νόμιζαν, Κύριο. Η αγάπη τους είναι «μύρον τιμής».

• Την πρώτη μαρτυρία της Αναστάσεως: Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Κύριος επιλέγει αυτές τις ταπεινές και πιστές γυναίκες για να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του. Ο άγγελος τους δίνει το χαρμόσυνο μήνυμα: «Μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε» (Μάρκ. ιστ΄ 6). Και τους αναθέτει την αποστολή: «αλλά υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρο ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν» (Μάρκ. ιστ΄ 7). Γίνονται οι "Απόστολοι των Αποστόλων". Αυτό αναδεικνύει την τιμή που αποδίδει ο Θεός στην πιστή καρδιά, ανεξαρτήτως φύλου ή κοινωνικής θέσης.

Αδελφοί μου, η ιστορία των Μυροφόρων, του Ιωσήφ και του Νικοδήμου δεν είναι απλώς ένα συγκινητικό επεισόδιο του παρελθόντος. Είναι ένα ζωντανό κάλεσμα για εμάς σήμερα.

• Ποιοι είναι οι σύγχρονοι "Ιωσήφ" και "Νικόδημοι"; Είναι όλοι εκείνοι οι χριστιανοί που δεν ντρέπονται να ομολογούν την πίστη τους στον χώρο εργασίας τους, στην κοινωνία, στην πολιτική ζωή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πάνε κόντρα στο ρεύμα, ότι θα χάσουν προνόμια ή θα γίνουν αντικείμενο χλευασμού. Είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τα υλικά τους αγαθά, τη θέση τους, τον χρόνο τους για να υπηρετήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία Του, φανερά και με παρρησία.

• Ποιες είναι οι σύγχρονες "Μυροφόρες"; Είναι όλες οι ψυχές – άνδρες και γυναίκες – που με πιστότητα, αγάπη και αφοσίωση διακονούν τον Κύριο. Είναι οι μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου". Είναι οι κατηχητές και οι κατηχήτριες. Είναι οι εθελοντές στις ενορίες και στα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Είναι όσοι επισκέπτονται τους ασθενείς, τους φυλακισμένους, τους θλιμμένους. Είναι όσοι σηκώνονται "λίαν πρωί" – πνευματικά – για να προσευχηθούν, να έρθουν στην Εκκλησία, να προσφέρουν στον Χριστό τα "μύρα" της καρδιάς τους: την προσευχή, τη μετάνοια, την αγάπη, την ελεημοσύνη, την υπομονή στις δυσκολίες.

• Ποιοι είναι οι "λίθοι" που μας εμποδίζουν σήμερα; Είναι ο λίθος του φόβου: φόβος για το τι θα πουν οι άλλοι, φόβος της αποτυχίας, φόβος του πόνου, φόβος του θανάτου. Είναι ο λίθος της αμαρτίας που βαραίνει την ψυχή μας. Είναι ο λίθος της ολιγοπιστίας και της αμφιβολίας. Είναι ο λίθος της πνευματικής νωθρότητας και της αναβλητικότητας. Είναι ο λίθος του εγωισμού που μας κλείνει στον εαυτό μας και μας εμποδίζει να δούμε τον Αναστημένο Κύριο και τον πλησίον.

Όπως οι Μυροφόρες πήγαιναν γεμάτες αγωνία για τον λίθο, έτσι κι εμείς συχνά πορευόμαστε στη ζωή κοιτάζοντας τα εμπόδια, τις δυσκολίες, τις αδυναμίες μας. Ξεχνάμε όμως το πιο σημαντικό: Όταν πορεύεσαι προς τον Χριστό με αγάπη και πίστη, ο λίθος είναι ήδη κυλισμένος! Ο Αναστημένος Χριστός έχει νικήσει τον θάνατο, την αμαρτία, τον διάβολο. Έχει συντρίψει τις πύλες του Άδη και έχει ανοίξει τον δρόμο προς την Βασιλεία Του.

Ο άγγελος δεν είπε στις Μυροφόρες "θα κυλήσω τον λίθο για εσάς". Είπε ουσιαστικά: "Γιατί ανησυχείτε για τον λίθο; Αυτόν που ζητάτε δεν είναι εδώ, δεν Τον κρατάει κανένας λίθος, κανένας τάφος. Ηγέρθη!" Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απάντηση σε κάθε μας φόβο, σε κάθε μας αδυναμία, σε κάθε "λίθο" της ζωής μας.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας εμπνευστούμε, στη προσωπική μας ζωή, από το θάρρος του Ιωσήφ, την αφοσίωση του Νικοδήμου και την πιστή αγάπη των Μυροφόρων Γυναικών. Ας μη δειλιάζουμε να ομολογούμε τον Χριστό και να Τον υπηρετούμε με όλη μας την καρδιά. Ας προσφέρουμε κι εμείς τα δικά μας "μύρα": τις αρετές, τις προσευχές, τα καλά μας έργα.

Και όταν οι "λίθοι" της ζωής φαντάζουν μεγάλοι και ακίνητοι, ας θυμόμαστε: αν πορευόμαστε προς τον Χριστό, Εκείνος προπορεύεται και έχει ήδη αποκυλίσει τον λίθο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πλησιάσουμε με πίστη τον κενό Τάφο – δηλαδή την Εκκλησία, τα Μυστήρια, την προσευχή – για να ακούσουμε κι εμείς το μήνυμα της Αναστάσεως: "Ηγέρθη! Ουκ έστιν ώδε!".

Και όπως οι Μυροφόρες έγιναν οι πρώτοι κήρυκες της Ανάστασης, έτσι κι εμείς καλούμαστε να μεταφέρουμε αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα στον κόσμο, με τα λόγια μας, αλλά κυρίως με τη ζωή μας. Με τη ζωή της αγάπης, της πίστης, της ελπίδας και της ανδρείας.

Ἀμήν.

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

#ΚυριακήΤωνΜυροφόρων #Μυροφόρες #ΓΚυριακήΤουΠάσχα #Ανάσταση #Κήρυγμα #Ορθοδοξία #ΠνευματικόςΛόγος #Πίστη #Αγάπη #Θάρρος