Πέτρος και Παύλος: Η Πέτρα της Πίστεως και το Σκεύος της Εκλογής

Σήμερα, η Αγία μας Εκκλησία, με μία φωνή και μία καρδιά, πανηγυρίζει και τιμά τη μνήμη των Αγίων, Ενδόξων και Πανευφήμων Αποστόλων και Πρωτοκορυφαίων, Πέτρου και Παύλου. Δεν εορτάζουμε απλώς δύο ιστορικές μορφές, όσο σπουδαίες κι αν είναι. Εορτάζουμε δύο θεμέλιους λίθους της πίστεώς μας, δύο πυλώνες που πάνω τους στηρίχθηκε το οικοδόμημα της Εκκλησίας του Χριστού, δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ανθρώπους που η Χάρις του Θεού τους ένωσε σε ένα αδιάσπαστο ζεύγος διακονίας και μαρτυρίου.

Η σημερινή εορτή είναι μία πρόσκληση να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της κλήσης, της μεταμόρφωσης και της προσφοράς, όπως το βλέπουμε να εκτυλίσσεται στις ζωές αυτών των δύο γιγάντων του πνεύματος.

Η Κλήση: Η Ανταπόκριση στη Θεία Πρόσκληση

Ας αναλογιστούμε πρώτα την κλήση τους. Ο Κύριος δεν επιλέγει με τα κριτήρια του κόσμου τούτου.

Από τη μία, έχουμε τον Σίμωνα, τον απλό, αυθόρμητο και ενίοτε ορμητικό ψαρά της Γαλιλαίας. Ο Χριστός τον συναντά πάνω στη βάρκα του, μέσα στον καθημερινό του μόχθο. Δεν του ζητά διαπιστευτήρια, ούτε τον υποβάλλει σε δοκιμασίες. Του απευθύνει μια απλή και ταυτόχρονα συγκλονιστική πρόσκληση: «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. 4:19). Και ο Σίμων, που θα μετονομαστεί σε Πέτρο, αφήνει τα δίχτυα του, την τέχνη του, την ασφάλειά του, και Τον ακολουθεί. Η κλήση του Πέτρου είναι η κλήση του κάθε απλού ανθρώπου, που μέσα από την πίστη και την αγάπη, μπορεί να γίνει θεμέλιο της Βασιλείας του Θεού.

Από την άλλη, έχουμε τον Σαούλ, τον μορφωμένο Φαρισαίο, τον ζηλωτή του Νόμου, τον σκληρό διώκτη των Χριστιανών. Η κλήση του δεν γίνεται στην ηρεμία της λίμνης, αλλά μέσα σε μια εκτυφλωτική λάμψη, στο δρόμο προς τη Δαμασκό, εκεί που πήγαινε για να φυλακίσει και να βασανίσει τους μαθητές του Κυρίου. Ο ίδιος ο Χριστός του αποκαλύπτεται με την τρομερή ερώτηση: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξ. 9:4). Αυτή η φωνή γκρεμίζει όλο το οικοδόμημα της αυτάρκειας και της πλάνης του. Ο διώκτης γίνεται μαθητής, ο εχθρός γίνεται ο κορυφαίος κήρυκας, το «σκεῦος ἐκλογῆς» (Πράξ. 9:15), όπως τον ονόμασε ο Κύριος, για να φέρει το Ευαγγέλιο στα πέρατα της οικουμένης.

Η Προσφορά: Δύο Δρόμοι, Ένας Σκοπός

Η προσφορά τους στον Χριστιανισμό είναι ανυπολόγιστη και αποτυπώνεται σε ολόκληρη την Ιερά Παράδοση.

Ο Απόστολος Πέτρος είναι η «πέτρα» της πίστεως. Είναι αυτός που, εκ μέρους όλων των Αποστόλων, ομολογεί με θάρρος τη θεότητα του Ιησού: «Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Ματθ. 16:16). Πάνω σε αυτή την ομολογία, και όχι στην προσωπική του αναξιότητα, ο Κύριος θεμελιώνει την Εκκλησία Του. Ο Πέτρος, παρά την τριπλή του άρνηση, που μας διδάσκει το βάθος της ανθρώπινης αδυναμίας, γίνεται ο βράχος της μετανοίας. Τα δάκρυά του έσβησαν την άρνηση και η αγάπη του τον αποκατέστησε πλήρως στη διακονία. Υπήρξε ο ηγέτης της πρώτης κοινότητας των Ιεροσολύμων, ο κήρυκας της Πεντηκοστής που με τον λόγο του έφερε τρεις χιλιάδες ψυχές στην πίστη, και ο απόστολος που πρώτος άνοιξε την πόρτα της Εκκλησίας στους εθνικούς, στο σπίτι του εκατόνταρχου Κορνηλίου.

Ο Απόστολος Παύλος, από την άλλη, είναι ο «Απόστολος των Εθνών». Με τις αδιάκοπες περιοδείες του, τον θεολογικό του στοχασμό και τις θεόπνευστες επιστολές του, μετέφρασε το μήνυμα του Ευαγγελίου από το ιουδαϊκό του πλαίσιο σε μια παγκόσμια, οικουμενική γλώσσα. Διέτρεξε την Ασία, την Ελλάδα, τη Ρώμη, ιδρύοντας εκκλησίες, χειροτονώντας ποιμένες και στηρίζοντας τους πιστούς. Στον Παύλο οφείλουμε τη βαθιά ανάλυση της εν Χριστώ σωτηρίας, τη θεολογία του Σταυρού, την έννοια της Εκκλησίας ως Σώμα Χριστού και την υπέροχη διδασκαλία για την αγάπη. Είναι το πρότυπο του ιεραποστόλου που θυσιάζει τα πάντα, «τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (Α’ Κορ. 9:22).

Η Εξέλιξη και η Ενότητα στο Μαρτύριο

Η πορεία τους δεν ήταν πάντα παράλληλη. Η Αγία Γραφή μας διασώζει και τη στιγμή της έντασης μεταξύ τους στην Αντιόχεια (Γαλ. 2:11-14), δείχνοντάς μας ότι η ενότητα στην Εκκλησία δεν είναι μια παθητική συμφωνία, αλλά ένας δυναμικός αγώνας για την αλήθεια μέσα στην αγάπη.

Αυτοί οι δύο διαφορετικοί δρόμοι, του Πέτρου προς τους Ιουδαίους και του Παύλου προς τα Έθνη, συγκλίνουν και ενώνονται στο τέλος, στο μαρτύριο. Η Ιερά Παράδοση μας λέει ότι και οι δύο μαρτύρησαν στη Ρώμη επί αυτοκράτορος Νέρωνος. Ο Πέτρος σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα κάτω, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο όπως ο Διδάσκαλός του. Ο Παύλος, ως Ρωμαίος πολίτης, αποκεφαλίστηκε. Το κοινό τους μαρτύριο επισφράγισε την κοινή τους πίστη και αγάπη για τον Χριστό. Έγιναν ένα, όχι μόνο στη διακονία, αλλά και στη θυσία.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων είναι για εμάς σήμερα ένα ζωντανό σχολείο. Από τον Πέτρο μαθαίνουμε τη δύναμη της απλής και θερμής πίστης, αλλά και το ατέλειωτο έλεος του Θεού που μετατρέπει την πτώση σε ανάσταση μέσω της μετάνοιας. Από τον Παύλο μαθαίνουμε ότι κανείς δεν είναι τόσο μακριά από τον Θεό που να μην μπορεί η Χάρις Του να τον φτάσει και να τον μεταμορφώσει. Μας διδάσκει τον ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και την ανάγκη να κατανοούμε σε βάθος την πίστη μας.

Η Εκκλησία μας, ανά τους αιώνες, πορεύεται στηριγμένη σε αυτούς τους δύο πυλώνες: την ποιμαντική μέριμνα και σταθερότητα του Πέτρου και την ιεραποστολική ορμή και θεολογική σοφία του Παύλου. Χρειαζόμαστε και τα δύο. Χρειαζόμαστε την πίστη που ομολογεί και την πίστη που διδάσκει. Την αγάπη που ποιμαίνει και την αγάπη που ανοίγεται στον κόσμο.

Ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, τους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους, να πρεσβεύουν στον Κύριο για όλους εμάς. Να μας δίνουν τη δύναμη να ομολογούμε την πίστη μας με το θάρρος του Πέτρου και να εργαζόμαστε για τη δόξα του Θεού με την αυταπάρνηση του Παύλου, ώστε, ενωμένοι στην ίδια πίστη και αγάπη, να αξιωθούμε της Βασιλείας των Ουρανών.

Αμήν.

#ΑγίωνΠέτρουκαιΠαύλου #SaintsPeterandPaul #ПетраиПавел #ПетъриПавел #ПетариПавле #ПетраіПавла #SfintiiPetrusiPavel #პეტრეპავლობა #بطرس_وبولس